«به نام پروردگار عدالت»
سلام ... سلامی درد مند ... سلامی با دلی پر ز خون ... سلامی با فریاد های پر ز عدالت خواهی
آنگاه که ظلمی هست و تو سکوت میکنی ، چه در میکده مست نوشیدن شراب باشی و چه در عبادت گاه مست خواندن دعا ، هر دو یکیست ... وای بر ما که شنیدیم ناله هایش را و سکوت کردیم ... وای بر ما ....
امشب از توی گوشی یکی از دوستان فیلم دختری رو دیدم که از خونه فرار کرده بود و بعد از مدتی برگشته بود و یه عده ای که نمیدونم خانوادش بودن یا هم محلی هاش توی کوچه شروع میکنن به کتک زدنش .. به حدی که تمام بدنش کبود میشه و این کبودی ها قابل رویت هست چون اینقدر زده بودنش دیگه لباس سالمی توی تنش نبود .. اون دختر کف کوچه روی زمین نیمه جون افتاده بود تا اینکه با ضربه یه تخته سنگ بزرگ به سرش برای همیشه از بین ما میره ... روحش شاد ( فاتحه یادتون نره )
شاید بیش از ده نفر دور و اطراف اون دختر رو گرفته بودن و چه بی شرمانه به جای نجات جونش شروع کرده بودن به فیلم گرفتن از اون ... از لحظه به لحظه های شکنجش فیلم میگرفتن .... وای بر ما .. وای بر ما ... وای بر ما ....
به کدامین گناه او را اینچنین نابود کردند ؟؟؟ مگر او برنگشته بود ؟؟؟ تو ای انسان در خواب فرو رفته ... با تو ام ای انسان مجسمه ای ... با تو ... خداوند با آن همه عظمتش او را بخشیده بود تو به چه حقی بر اساس کدام قانون و عدالت چنین ظالمانه حکم کردی بر کشتنش ؟؟؟ وای بر و تو ... وای بر ما ...
بین اون همه جمع ... بین اون همه مرد که ادعاشون میشه سرشار از غیرتن و مردونگین .. حتی یه جوون مرد هم نبود که اون دختر رو از زیر شکنجه نجات بده ... همه با لذت فقط نگاه میکردن و فیلم میگرفتن ... آیا این قرن ، قرن توحش و بی عدالتی نیست ؟؟؟
وقتی این فیلم درد ناک رونصفه دیدم ناخودآگاه به اطرافیانم گفتم تمام کسانی که اطراف اون دختر بودن و کاری نکردن در مرگش ... یا فراتر بگم در شهادتش گناه کار و مقصر بودن .. که یه لحظه به خودم اومدم ... منم زجر اون دختر رو دیده بودم ... غم تنهاییش یهویی توی دلم سنگینی کرد ... غم مرگ مظلومانش داشت روحمو میخورد ... تنها راهی که به ذهنم میرسید این بود که حداقل چند کلامی بنویسم ... بنویسم و بهشم بگم که معصوم من ، فرشته من آسوده باش ... آسوده باش که دیگر در این دنیای پر توحش نیستی ... آسوده و آرام در آغوش پروردگار زیبا تا ابد بخواب ...
روحت شاد ای بانوی بی گناه ...
تا به امروز هر چقدر مرگ بر آمریکا گفته ایم بس است ... حالا وقت آن است که همه با هم فریاد بزنیم مرگ بر بی عدالتی ... مرگ بر قانون های کاذب ... مرگ بر قرن توحش ...
خواهر عزیزم منو ببخش ... منو ببخش که در اون لحظه های پر درد و پر شکنجه کنارت نبودم ... خواهر گمنام و غریبه ی من ، مرا به خاطر غم تنهایی هایت ببخش ... دوستت دارم ... روحت شاد ...
به امید ظهور منجی دو عالم حضرت مهدی ( عج )
