سلام

خيلي كار قشنگيه..حق با شماست بودن يا نبودم مسئله اين است..تا حالا به اين موضوع فكر كردي چرا همه مردم..همه كه نه...اكثر مردم هر چقدر هم كه مي گن از زندگي خسته ايم و دلمون مي خواد ازش جدا بشيم..وقتي پاي عزراييل مرگ مياد وسط رنگشون عين گچ سفيد مي شه مرتب به خدا التماس مي كنن كه مارو نبر..........شايد به خاطر اينه كه ما انسانها نمي دونيم به خاطر چي داريم تو اين دنيا زندگي مي كنيم و اين حقيقتو فقط لحظه مرگ درك مي كنيم...واقعا ما توي اين دنياي پراز زرق وبرق دنبال چي مي گرديم..دنبال كي؟...چرا دلمون مي خواد خيلي زندگي كنيم؟...چرا نمي خوايم به اين فكر كنيم كه زندگي ما تو اين دنيا تموم نمي شه؟....واقعا چه جوري بعضي از ادم ها اون چيزي رو كه بدون فراموش مي كنن اونقدر غرق لذتهاي اين دنيا مي شن كه يادشون مي ره براي چي به دنيا اومدن..مگه ما چي هستيم ؟..هيچ وقت نبايد يادمون بره ما يه گل بي ارزش بيشتر نيستيم پس چرا اين همه به ديگران فخر مي فروشيم؟..چرا نمي خوايم قبول كنيم همه مثل ماهستن...سفيد ، سياه، زشت، زيبا و..همه يكي هستيم..همه يه هدف داريم....

دكتر علي شريعتي مي گه:

خدايا به من زيستني عطا كن كه در لحظه مرگ بر بي ثمري لحظه اي كه براي زيستن گذشته است حسرت نخورم...ومردني عطا كن كه بر بيهودگي اش سوگوار نياشم

بعضي انسانها رو مي شناسم وقتي زندگي مي كنن جوري زندگي مي كنن كه انگار وجود ندارن و وقتي هم مي ميرن جوري مي ميرن كه انگار هيچ وقت زنده نبودن.....

سالومه جان ازت مي خوام تو وبت يهت يه خورده درباره اين چيزايي كه فكر منو خيلي وقته به خودش مشغول كرده صحبت كني و از ديگران بخواي بگن واقعا چرا؟

موفق باشي