مي روم اما اثر انگشتي از محبت و روشنايي جاي مي گذارم!...مي روم تا به دنياي دوست داشتنيم برسم.......اين دنيا در دستان من است! بسيار کوچک و ناچيز! مي روم تا وسعت پرواز را بيابمش...مي روم به دنياي يکرنگيها و اين دنياي يخي را رها مي کنم ...اگر دلي شکست همه صدايش را مي شنوند!...

نمي دانم دنياي من کجاست که در جست و جوي آنم! شايد بقول ((سهراب )) دنياي من همان شهريست که پشت درياست! شايد براي رسيدن به دنيايم بايد قايقي بسازم!

قايقي خواهم ساخت....خواهم انداخت به آب...دور بايد شد از اين خاک غريب!

و راه سوم آن است كه دنبال خوشبختي در دوردستها نگرد... يه كم جلو پاتو نگاه كن مي بينيش...